26 Mayıs 2011 Perşembe

Aşk Denen Şey (1. Bölüm)

1.Bölüm

Hayatıma bir yıllı kbir mola
vermiştim.Yeterince kendimi iyi hissetmem için gerekli olduğpuna karar
vermişlerdi bunun .Bu bir yıllık mola da onu unutmam için herşeyi
yaptılar.Okulu mu değiştirdiler.Olmadı mahallemizi değiştirdiler.Oda
olmadı şehrimizi değiştirdiler.Bunun da yeterli olmayacağına karar verip
beni Kanada ya gönderdiler.Yasal varisim amcam olduğundan alınan
kararlara ne ben ne de teyzzem müdahale edebiliyordu.Ama benim için
yapabileceği tek şey vardı.Benimle beraber kanada ya gelmek ve beni
orada ylnız bırakmamak.Lisa hayatımın son yılını orada okuyacaktım.Ve
belkide ardından ünversiteyi.Teyzam ne kadar kalırsam kalıyım benimle
olmaya jazırdı.Bu amcamın pek hoşuna gitmesede , netice e onu
durdurabilecek güçleri yoktu. Ailemi unutmamı istediler.Ama teyzemi de
unutturamazlardı bana.Tüm yaşananları yaşanmamış farzetmem için
uğraştılar.Uğraşıyorlar.Ve şimdi ise , yanımda ailemden kalan tek hatıra
, babamın anneme hediye ettiği uğurböceği kolyemle , ve de teyzem le
Toronto da oldukça lüks bir eve yerleştiriliyordum.Amcam , tüm acılarımı
burada unutabileceğimi, ve hayatımın geri kalanına burada devam
ederek,hayata geri tutunabileceğimi söyledi beni uğurlarken.Teyzemin
aslında bu olaya karşı çıkmasın ıeklerdim .Ama ilk başltaki
ketunluğundan Kanada ya giderken eser kalmamıştı.Oraya yerleşmemizi oda
istiyordu artık.Anlamıyordum ,Neden ayrılmak zorundaydım ki, ben
evimzide ailemin hatırasıyla yaşayabilirdim.Bana destek olabilirlerdi ,
her şey okadar anlamsızdı ki. Ama yasal vasim oydu.Yapacak bir şeyim
yoktu ne yazıkki dahaca kendi kararlarımı alamıyordum. Artık ,bir
süreliğine de olsa burayı benimsemek zorundaydım. Ev bizim evimize
nazaran ,bayağı küçüktü.Ama zaten fazlaına da ihtiyacım yoktu.Evde bir
ben, teyzam ,dadım,bir şöförüm, aşçım , temizlikçilerimiz ,bahçivanım ve
kahyam la beraber yaşayacaktım.Bu 8 odalı malikade de yeterdi
bize.Ormanlı kbir alanın içinde, şehrin dışına itilmiş bir yerdi
burası.Niegara ya 10 kilometreydi.Oldukça sessiz bir mekan
seçilmişti.Benim hayata tutunmamı mı istiyorlardı hayatta kopmamı mı
bilmiyorum.Evimizin bulunduğu bölgede bizden hariç bir büyük çiftlik
vardı.Malikanemi 3 katlardı arazisi.Belli ki bayağ
ızenginlerdi.Zenginlik, şan ,şöhret ,nam ,para , pul,eğlence .Herşeyin
sınırsızlığı beni bunaltıyordu.Kore deki o ışıltılı yaşamım aklıma
gelince ,ne kadar yalnız olduğumuda hatırlıyordum aslında.Eminim k
iburada yaşayanlar da en az benim kadr yalnızlardır. Çiftliğin o
ihtişamlı görünüşünü izlerken bunları düşünmeden
edemiyordum.Bahçivanımız hemen işe koyulmuş, bahçeyi, boş kaldığı
dönemdeki bakımsızlıktan kurtarmak için çalışıyordu.Daha fazla işine
engel olmamak için, ve de okulumu görmek için şöförle şehir merkezine
inmeye karar verdim.Teyzem her anını benim yanımda geçirmek
istiyordu.Beni gözünden sakındığı belliydi.Sanki sürekli bir tehlikenin
içindeymişim korunmaya muhtaçmışım gibi hissettiriyordu bana.Tıpkı
zamanında anneme yaptığı gibi. Ona o kadar ço kdeğer veriyordum ki ,ne
derse yyapmaya hazırdım.Küçüklüğümden beri tek sığanığım olmuştur benim
için herşleydir teyzem.Okuluma yaklaşık 25 dakikalık bir yolculuktan
sonra varabilmiştik.Oldukça lüks bir okuldu belliydi.Öğrencilerin
dağılışına denk gelmiştik ve kapıdaki özel şöförlşerin biri gidiyor bir
igeliyordu.Kızlara ve erkeklere baktığı mzman ,ço kyabancı olmadığım bir
dünyaya benzediği belliydi.Arabamdan inmek istemedim.Uzaktan izleyerek
yetindim herkesi.Çünkü kişilerin sosyal statüleriyle değer gördüğü bir
yer olduğu apaçık belliydi.Altımdaki arabanın bir çok kişiden daha iyi
olduğu belliydi.Bu tarz kişileri bildiğim için,etrafımda,yalnacı
dostların olmasını istemediğim için,statümü olabildiğince gizlemeye
çalışacaktım.En azından bunun beni daha iyi hissettiriceğini
düşünüyordum.Kötü kız akıllanıyordu sanki. Eskiden olsa,zenginliğimle
herkesin etrafımda pervane olması hoşuma giderdi.Yeni gelen öğrencileri
izlemek, okuldaki en popüler kişilerle çıkmak .Ama bunların ewtrafımı
yalancı dostluklarla çevirdiğini nerden bilebilirdim ki.Herşeyi ,o gün
anlamıştım.O ailemi kaybettikten sonra psikolojik tedavi almaya
başlamıştım .Sayıkllıyor ,hayaller görüyor,onların ölmediğin
idüşünüyordum.Ama sonrasında bu durumum okulda yayılınca,bana hastalıklı
muamelesi yaptıkların ıgördüm.Herkes arkamdan fısır fısır
konuşuyorlardı.Etrafımda hiç kimseyoktu.Tutunacak tek bi dalı
mdahi.Okulun en popüler çiftiydik onunla.Ailemin öldürülmesinden sonra ,
ne aradı ne de sordu .Beni sevdiğini düşünüyordum. Onu oysaki bende
sevmeye başlamıştım.Ama İlk arkasını dönen oydu.Ve en ço kacıtanda.
Sonrasın da onunda okuldan naklini aldırdığını duydum. Ardından hiç
haber alamaıdım.
Bir an dalmıştım ki teyzemin seslenmesiyle irkildim

-Canım ,ineyecek misin?

Gerek yok teyze, nasıl olsa yarın başlıyorum , şimdi gidelim ister seniz

-Tabi cnm sen nasıl istersen

Eve
dönüyorduk , yada evime mi desem.Anlaşılan burayıda ,evi de ve herkesi
de sahiplenmem biraz zor olacaktı.Ama yapacak hgiç bir şeyim yoktu.Yen
idünyama alışmak en iyisiydi galiba.Teyzamin dizine başımı koyduğumda
yolu çoktan yarılamıştık.Şu anda ban en huzur veren şey onu nsevgisi ve
sıcaklığıydı.Tabi birde başımı şefkatle okşaması .

******BENDİS GUMİHO******

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder