9. BÖLÜM
"Yunho yemyeşil çimenlerin arasından ona doğru gelen
beyaz elbiseli bir kızı bekliyordu. Kız daha önce gördüğü kızla aynıydı.
Uzaktan ona doğru koşuyordu. Ama bu kızı tanımıyordu ki? Kız giderek
yaklaştı... ve boynuna atladı. Kendini geri çektiği zaman Yunho onun
yüzünü gördü ve çok şaşırdı. Bu Mika'ydı. Yunho'nun gözlerinin içine
gülümseyerek baktı ve konuşmaya başladı."Mika_:beni çok korkuttun sana
birsey oldu sandım. Bir daha böyle dikkatsiz hareket etme lütfen.
Yunho_:pekala dikkat ederim. "Yunho güçlükle cevap vermişti. Gerçek
olduğuna inanmak istiyordu ama bu bir rüyaydı. Mika elini tutmuş Yunho
ile çimenlerin üzerinde koşturuyor olamazdı. Bu kesinlikle bir rüyaydı.
Ama Yunho bu rüya bitsin istemiyordu. Uyanmamak için kendini zorluyordu.
Mika bu kez çimlere oturup ayaklarını uzattı ve Yunho'ya başını
bacaklarına koymasını söyledi."Mika_:hadi uzan yanıma. Kafanıda buraya
koy. Yunho_:Mika. Mika_:hmmYunho_:bu bir rüya değil mi? Ben uyandığım
zaman sen gideceksin? Siwon'a gideceksin değil mi?Mika_:neden? Siwon'a
gitmemi istemiyor musun?"Yunho Mika'nın küçük bir bebek kadar harika bir
cildi olduğunu düşünüyordu. Kafası onun bacaklarındaydı ve kafasını
hafif kaldırdığı zaman onun yüzünü çok net görüyordu."Yunho_:ona gitme
dersem gitmez misin?Mika_:peki o zaman kime gideceğim?Yunho_:ben neden
böyle hissediyorum bilmiyorum ama bana gelemez misin? Bana gelmeni
istiyorum. "mukayese gülümsedi ve biraz düşündükten sonra konuşmaya
başladı."Mika_:artık gitmeliyim Yunho. Sende uyanmalısın. Yunho_:gitme.
Nereye gidiyorsun? Mika. "Yunho bağırıyordu ama Mika çoktan gitmişti.
Yunho etrafta onu aradı ama yoktu. Yunho şimdi uyanmak istiyordu. Ama
uyanamıyordu. Bir ağacın altına oturdu ve gözlerini kapatıp Mika'yı
düşündü. Hala rüyada olduğunu biliyordu."
•••••
"Mika
çok korkuyordu. Hastaneye geldiği zaman hemen Yunho'nun yanına geldi.
Profesörde ordaydı. Mika'yı görünce gözlerinde ki telaşı fark etmesi o
kadar sürmedi. Onu rahatlatmak için hemen konuşmaya
başladı."TaeWoon_:telaşlanacak bir şey yok. O iyi yalnızca başını
çarpmış ve biraz kanatmış. Pansuman yaptık. Sağ kolu ve kaburgalarınada
baktım onlarda iyi durumda. Yalnız ayağının üstüne fazla basmasına izin
verme. Kırığın kaynaması için hareket etmemesi gerek. "Mika bunları
duyunca biraz olsun rahatladı."Mika_:bundan sonra çok dikkat edeceğim
profesör. Teşekkürederim. "Siwon kapıda durmuş Mika'ya bakıyordu.
Duyduklarına yani onun iyi olmasına ne kadarda sevinmişti. Siwon
kıskançlıktan delireceğini düşünüyordu. Ama kendine gelmeliydi. Mika onu
seviyordu. Yunho denen adam yalnızca bir hastaydı. Ne kadar sürecekti
bu 1 ay 2 ay kırık ne kadar çabuk iyileşirse o kadar çabuk gidecekti.
Bir de hafızasının geri gelmesi vardı tabi. Siwon bunların bir an önce
olması için dua ediyordu. Ve Mika'yı orda bırakıp kafeteryaya gitti.
Mika Siwon'un gittiğini görmüştü ve yavaş yavaş Yunho'nun baş ucuna
geldi. Onu incelemeye başladı. Onun harika bir yüzü olduğunu
düşünüyordu. Yüzündeki bantlarla bile harika görünüyordu. Neden kalbi
böyle atıyordu? Daha önce hiç böyle hissetmemişti. Koştuğu için
yorulmuşmuydu yoksa? Çok fazla koşmamıştı ki yorulmuş olamazdı. Ama o
zaman bu kalp sesleri neydi? Yunho'ya bakarken yerinden çıkacakmış gb
atıyordu. İyice yaklaştı... Kalp atışları dahada hızlandı. Biraz
uzaklaştı Yunho'nun ayak ucuna gitti... Daha normal atıyordu. Dışarı
çıkıp kapının yanında ki duvara yasladı ve bekledi, kalp atışları daha
normal gelmeye başlamıştı. Tekrar Yunho'nun baş ucuna geldi...
Hızlanmaya başladı. Dahada yaklaştı yüzüne daha yakından bakıyordu.
Saçlarına, anlına, yanaklarına, dudaklarına daha yakından baktı... Kalbi
yerinden fırlayacakmış gb atıyordu. Gülümsedi. Bu oyunu sevmişti.
Tekrar uzaklaştı... Kalbi yavaşladı. Yaklaştı... Kalbi hızlandı.
Uzaklaştı... Yakınlaştı... Uzaklaştı... Yak........ Bir anda Mika'nın
gözleri büyüdü... Yakalanmıştı!!
•••••
"Yunho ağacın
altında gözlerini kapatıp tekrar acmak için bekliyordu ama açmaya
korkuyordu. Mika'nın kokusu geliyordu sanki ama yha gözlerini açtığı
zaman burda olmazsa? Zorda olsa gözlerini açtı. Mika tam karşısında onun
gözlerinin içine bakıyordu. Yunho'nun gözleri büyüdü kendini rüyada
sandı ve tekrar kapatıp açtı. Ama rüya değildi. Mika burdaydı. İyi de ne
yapıyordu öyle neden bu kadar yakından bakıyordu?"Yunho_:ne yapıyorsun
bu kadar yakınımda?Mika_:ben alnında ki yaraya bakıyordum. Yunho_:ehh!
Daha önce hiç yara görmedin mi? Doktor olduğunu sanıyordum. Mika_:yaran
nasıl olmuş diye bakıyordum. Yunho_:öyle söylesene bende-Mika_:sende
ne?Yunho_:yok...yok bir şey. Mika_:pekala kendini fazla yorma. Biraz
daha dinlen. Ben geri gelicem. "Mika kapıdan çıkmak üzereyken Yunho
birden kendine engel olamadı ve peşinden bağırdı."Yunho_:nereye
gidiyorsun?Mika_:neden? Ne oldu? Bir sorun mu
var?Yunho_:şey...ben...acıkdım. Mika_:ehh? Pekala hemşireye sana yemek
getirmesini söylerim. "Mika odadan bir an önce çıkmak istiyordu. Çünkü
kalp atışlarına engel olamıyordu. Yunho Mika'nın gitmesini engellemek
istedi ancak başaramadı. Gitmek için çok fazla çabaladığını düşündü ve
onu engellemek boşunaydı. Gitmek istiyorsa gidecekti. Yine Siwon'a
gidecekti.
•••••
"Mika odasından içeri girdiği zaman
kalbi deli gb atıyordu. Biraz sonra içeri Siwon girdi."Siwon_:arkandan
seslendim ancak beni duymadın. Bir sorun mu var neden kalbini
tutuyorsun? Kalbin mi ağrıyor?Mika_:ehh! Üzgünüm duymadım. Bir sorun
yok. Yalnızca koştuğum için yorulmuş olmalıyım. Siwon_:kendine dikkat
etmelisin sevgilim. "Mika ellerini kalbinden indirdi. Ve masasına
giderken Siwon ona belinden sarıldı. Mika kendini rahatsız hissediyordu.
Kendini geri çekti ve konuşmaya başladı."Mika_:sanırım bir kahve içsem
iyi olur. Sende ister misin?"Siwon bunu biraz garipsedi ancak üstünde
durmadı. Mika'ya güvenmek istiyordu. Yaptıgı her hareketin altında bir
seyler arayamazdı."Siwon_:olur içerim. "Mika kahveleri söyledikten sonra
Siwon'un karşısında kendi sandalyesine oturdu."Siwon_:Yunho uyandımı?
Durumu nasıl?Mika_:uyandı. Ve söylediği ilk şey acıkdım oldu. "Mika bunu
söylerken farkında olmadan gülümsedi. Siwon onun bu kadar içten
gülümsediğini görünce kendi gülümsemesini bastırmadı."Siwon_:bu hosuna
gitti sanırım. Mika_:sence de komik değil mi? Siwon_
gerçekten tuhaf?
Hafızası hala aynı mı?Mika_:bilmem. Henüz bir gelişme yok sanırım. "Mika
odadan koşarak kaçmıştı. Ona hafızasının ne durumda olduğunu sormak
aklına bile gelmedi."Siwon_:anladım. Umarım en kısa zamanda her şeyi
hatırlar ve evine gider. Mika_:umarım. "Mika her şeyi hatırlamasını çok
istiyordu. Ancak Yunho'nun gitmesini istiyormuydu? İyi de neden
istemiyordu ki? Onu doğru düzgün tanımıyordu bile ama yanında kalmasını
mı istiyordu?? Mika sabah arabasına yani Siwon'un arabasına binmiş
hastaneye gelirken zamanın nasıl bu kadar çabuk geçtiğini düşünüyordu.
Yunho tekrar Mika'nın evine geleli 1 hafta olmuştu. Yorucu ve zor 1
hafta. Siwon'un Yunho'yu kıskandığı için her aksam Mika'yı eve getirip
aksam yemeğini onlarla yiyip gitmesine Yunho'da alışmıştı. Yunho artık
daha iyiydi ama hiç birsey hatırlamıyor hala topallıyordu. Mika ona
elinden geldigi kadar yardım ediyordu. Onunla ilgilenmek hosuna
gidiyordu. Ama hala kalp atışlarına bir anlam veremiyordu. Mika bunları
düşünürken hastaneye gelmişti bile tam odasından girmek üzereydi ki
profesör onu çağırmıştı."
"Yunho yemyeşil çimenlerin arasından ona doğru gelen
beyaz elbiseli bir kızı bekliyordu. Kız daha önce gördüğü kızla aynıydı.
Uzaktan ona doğru koşuyordu. Ama bu kızı tanımıyordu ki? Kız giderek
yaklaştı... ve boynuna atladı. Kendini geri çektiği zaman Yunho onun
yüzünü gördü ve çok şaşırdı. Bu Mika'ydı. Yunho'nun gözlerinin içine
gülümseyerek baktı ve konuşmaya başladı."Mika_:beni çok korkuttun sana
birsey oldu sandım. Bir daha böyle dikkatsiz hareket etme lütfen.
Yunho_:pekala dikkat ederim. "Yunho güçlükle cevap vermişti. Gerçek
olduğuna inanmak istiyordu ama bu bir rüyaydı. Mika elini tutmuş Yunho
ile çimenlerin üzerinde koşturuyor olamazdı. Bu kesinlikle bir rüyaydı.
Ama Yunho bu rüya bitsin istemiyordu. Uyanmamak için kendini zorluyordu.
Mika bu kez çimlere oturup ayaklarını uzattı ve Yunho'ya başını
bacaklarına koymasını söyledi."Mika_:hadi uzan yanıma. Kafanıda buraya
koy. Yunho_:Mika. Mika_:hmmYunho_:bu bir rüya değil mi? Ben uyandığım
zaman sen gideceksin? Siwon'a gideceksin değil mi?Mika_:neden? Siwon'a
gitmemi istemiyor musun?"Yunho Mika'nın küçük bir bebek kadar harika bir
cildi olduğunu düşünüyordu. Kafası onun bacaklarındaydı ve kafasını
hafif kaldırdığı zaman onun yüzünü çok net görüyordu."Yunho_:ona gitme
dersem gitmez misin?Mika_:peki o zaman kime gideceğim?Yunho_:ben neden
böyle hissediyorum bilmiyorum ama bana gelemez misin? Bana gelmeni
istiyorum. "mukayese gülümsedi ve biraz düşündükten sonra konuşmaya
başladı."Mika_:artık gitmeliyim Yunho. Sende uyanmalısın. Yunho_:gitme.
Nereye gidiyorsun? Mika. "Yunho bağırıyordu ama Mika çoktan gitmişti.
Yunho etrafta onu aradı ama yoktu. Yunho şimdi uyanmak istiyordu. Ama
uyanamıyordu. Bir ağacın altına oturdu ve gözlerini kapatıp Mika'yı
düşündü. Hala rüyada olduğunu biliyordu."
•••••
"Mika
çok korkuyordu. Hastaneye geldiği zaman hemen Yunho'nun yanına geldi.
Profesörde ordaydı. Mika'yı görünce gözlerinde ki telaşı fark etmesi o
kadar sürmedi. Onu rahatlatmak için hemen konuşmaya
başladı."TaeWoon_:telaşlanacak bir şey yok. O iyi yalnızca başını
çarpmış ve biraz kanatmış. Pansuman yaptık. Sağ kolu ve kaburgalarınada
baktım onlarda iyi durumda. Yalnız ayağının üstüne fazla basmasına izin
verme. Kırığın kaynaması için hareket etmemesi gerek. "Mika bunları
duyunca biraz olsun rahatladı."Mika_:bundan sonra çok dikkat edeceğim
profesör. Teşekkürederim. "Siwon kapıda durmuş Mika'ya bakıyordu.
Duyduklarına yani onun iyi olmasına ne kadarda sevinmişti. Siwon
kıskançlıktan delireceğini düşünüyordu. Ama kendine gelmeliydi. Mika onu
seviyordu. Yunho denen adam yalnızca bir hastaydı. Ne kadar sürecekti
bu 1 ay 2 ay kırık ne kadar çabuk iyileşirse o kadar çabuk gidecekti.
Bir de hafızasının geri gelmesi vardı tabi. Siwon bunların bir an önce
olması için dua ediyordu. Ve Mika'yı orda bırakıp kafeteryaya gitti.
Mika Siwon'un gittiğini görmüştü ve yavaş yavaş Yunho'nun baş ucuna
geldi. Onu incelemeye başladı. Onun harika bir yüzü olduğunu
düşünüyordu. Yüzündeki bantlarla bile harika görünüyordu. Neden kalbi
böyle atıyordu? Daha önce hiç böyle hissetmemişti. Koştuğu için
yorulmuşmuydu yoksa? Çok fazla koşmamıştı ki yorulmuş olamazdı. Ama o
zaman bu kalp sesleri neydi? Yunho'ya bakarken yerinden çıkacakmış gb
atıyordu. İyice yaklaştı... Kalp atışları dahada hızlandı. Biraz
uzaklaştı Yunho'nun ayak ucuna gitti... Daha normal atıyordu. Dışarı
çıkıp kapının yanında ki duvara yasladı ve bekledi, kalp atışları daha
normal gelmeye başlamıştı. Tekrar Yunho'nun baş ucuna geldi...
Hızlanmaya başladı. Dahada yaklaştı yüzüne daha yakından bakıyordu.
Saçlarına, anlına, yanaklarına, dudaklarına daha yakından baktı... Kalbi
yerinden fırlayacakmış gb atıyordu. Gülümsedi. Bu oyunu sevmişti.
Tekrar uzaklaştı... Kalbi yavaşladı. Yaklaştı... Kalbi hızlandı.
Uzaklaştı... Yakınlaştı... Uzaklaştı... Yak........ Bir anda Mika'nın
gözleri büyüdü... Yakalanmıştı!!
•••••
"Yunho ağacın
altında gözlerini kapatıp tekrar acmak için bekliyordu ama açmaya
korkuyordu. Mika'nın kokusu geliyordu sanki ama yha gözlerini açtığı
zaman burda olmazsa? Zorda olsa gözlerini açtı. Mika tam karşısında onun
gözlerinin içine bakıyordu. Yunho'nun gözleri büyüdü kendini rüyada
sandı ve tekrar kapatıp açtı. Ama rüya değildi. Mika burdaydı. İyi de ne
yapıyordu öyle neden bu kadar yakından bakıyordu?"Yunho_:ne yapıyorsun
bu kadar yakınımda?Mika_:ben alnında ki yaraya bakıyordum. Yunho_:ehh!
Daha önce hiç yara görmedin mi? Doktor olduğunu sanıyordum. Mika_:yaran
nasıl olmuş diye bakıyordum. Yunho_:öyle söylesene bende-Mika_:sende
ne?Yunho_:yok...yok bir şey. Mika_:pekala kendini fazla yorma. Biraz
daha dinlen. Ben geri gelicem. "Mika kapıdan çıkmak üzereyken Yunho
birden kendine engel olamadı ve peşinden bağırdı."Yunho_:nereye
gidiyorsun?Mika_:neden? Ne oldu? Bir sorun mu
var?Yunho_:şey...ben...acıkdım. Mika_:ehh? Pekala hemşireye sana yemek
getirmesini söylerim. "Mika odadan bir an önce çıkmak istiyordu. Çünkü
kalp atışlarına engel olamıyordu. Yunho Mika'nın gitmesini engellemek
istedi ancak başaramadı. Gitmek için çok fazla çabaladığını düşündü ve
onu engellemek boşunaydı. Gitmek istiyorsa gidecekti. Yine Siwon'a
gidecekti.
•••••
"Mika odasından içeri girdiği zaman
kalbi deli gb atıyordu. Biraz sonra içeri Siwon girdi."Siwon_:arkandan
seslendim ancak beni duymadın. Bir sorun mu var neden kalbini
tutuyorsun? Kalbin mi ağrıyor?Mika_:ehh! Üzgünüm duymadım. Bir sorun
yok. Yalnızca koştuğum için yorulmuş olmalıyım. Siwon_:kendine dikkat
etmelisin sevgilim. "Mika ellerini kalbinden indirdi. Ve masasına
giderken Siwon ona belinden sarıldı. Mika kendini rahatsız hissediyordu.
Kendini geri çekti ve konuşmaya başladı."Mika_:sanırım bir kahve içsem
iyi olur. Sende ister misin?"Siwon bunu biraz garipsedi ancak üstünde
durmadı. Mika'ya güvenmek istiyordu. Yaptıgı her hareketin altında bir
seyler arayamazdı."Siwon_:olur içerim. "Mika kahveleri söyledikten sonra
Siwon'un karşısında kendi sandalyesine oturdu."Siwon_:Yunho uyandımı?
Durumu nasıl?Mika_:uyandı. Ve söylediği ilk şey acıkdım oldu. "Mika bunu
söylerken farkında olmadan gülümsedi. Siwon onun bu kadar içten
gülümsediğini görünce kendi gülümsemesini bastırmadı."Siwon_:bu hosuna
gitti sanırım. Mika_:sence de komik değil mi? Siwon_
gerçekten tuhaf? Hafızası hala aynı mı?Mika_:bilmem. Henüz bir gelişme yok sanırım. "Mika
odadan koşarak kaçmıştı. Ona hafızasının ne durumda olduğunu sormak
aklına bile gelmedi."Siwon_:anladım. Umarım en kısa zamanda her şeyi
hatırlar ve evine gider. Mika_:umarım. "Mika her şeyi hatırlamasını çok
istiyordu. Ancak Yunho'nun gitmesini istiyormuydu? İyi de neden
istemiyordu ki? Onu doğru düzgün tanımıyordu bile ama yanında kalmasını
mı istiyordu?? Mika sabah arabasına yani Siwon'un arabasına binmiş
hastaneye gelirken zamanın nasıl bu kadar çabuk geçtiğini düşünüyordu.
Yunho tekrar Mika'nın evine geleli 1 hafta olmuştu. Yorucu ve zor 1
hafta. Siwon'un Yunho'yu kıskandığı için her aksam Mika'yı eve getirip
aksam yemeğini onlarla yiyip gitmesine Yunho'da alışmıştı. Yunho artık
daha iyiydi ama hiç birsey hatırlamıyor hala topallıyordu. Mika ona
elinden geldigi kadar yardım ediyordu. Onunla ilgilenmek hosuna
gidiyordu. Ama hala kalp atışlarına bir anlam veremiyordu. Mika bunları
düşünürken hastaneye gelmişti bile tam odasından girmek üzereydi ki
profesör onu çağırmıştı."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder