20. BÖLÜM
"Yunho 2 gündür evden çıkmıyordu. Deli gb evin içinde
ordan oraya gidiyor Mika'nın vereceği karardan korkuyordu. Ama Yunho
elinden geleni yapmıştı daha ne yapabilirdi ki? tek yapması gereken
beklemekti ve bu onu deli ediyordu... Eşyalarını valize koyarken
sinirden bir kaçını yere fırlattı. küfürler edip lanet okuyordu... Hiç
bir şey yapmadan beklemekten nefret ediyordu!! Daha sonra siniri geçince
duşa girdi... Eğer Mika gelirse ona pis kokmak istemiyordu... Duştan
çıktığı zaman daha sakindi hala beklemek sinirlerini bozuyordu ama sakin
olmaya çalışıyordu. Yere attığı bir kaç parça eşyayı alıp uygun
olanları giydi ve gerisini valize koydu. Her şey hazırdı valizi kapının
yanına bıraktı ve mutfak masına oturup elinde kahve önünde biletle
saatin gelmesini bekledi... Saat gelince kahvesini masaya bıraktı
biletini ve valizinide alıp evden çıktı...
•••••
"Mika
duştan çıkıp üstüne rahat bir şeyler giydi. Ve salona gediği sırada
etrafın nasıl bu kadar dağınık olabileceğini düşündü. Yerde cam
parçaları vardı geçen gün kırdığı sürahinin parçalarıydı bunlar. Her yer
dağınıktı. Bunları nasıl toplayacağını düşündü ama gerek yoktu nasılsa
düğünden sonra Siwon ile ayrı bir eve taşınacaktı. Balayına
gidemiyorlardı çünkü hem Siwon henüz o kadar iyi değildi hem de Mika'nın
işleri vardı. Mutfağa gidip biraz su içmek istedi. O sırada kapı çaldı
gelen Siwon olmalıydı. Hemen kapıyı açtı ve Siwon'u içeri aldı. Salona
doğru gelirken Siwon mayın tarlasına girmiş gb yürüyordu. Kendine uygun
mayınsız bir yer bulunca konuşmaya başladı."Siwon_:Mika bu evin hali ne
böyle? Sen iyi misin?Mika_:biraz dağınık evet üzgünüm.Siwon_:biraz mı?
Etrafına bir baksana savaş çıkmış gb. Bir sorun mu var?Mika_:olanları
deşmeyi bırakta gidelim yoksa kendi düğünümüze geç kalıcaz."Mika
Siwon'un yanında geçip kapıya doğru giderken Siwon bileğinden kavradı.
Neler olduğunu bilmek istiyordu. Biraz sert ve ısrarcı bir sesle
konuştu."Siwon_:burda neler oldu!?"Mika onun hasta olduğunu biliyordu
ama olayları bu kadar deşmesine sinirlenmişti aslında Siwon ya da
Yunho'ya değil kendine kızmıştı. Daha fazla dayanamadı ve ağzına ne
geldiyse söyledi."Mika_:ne mi oldu! Hayatımın ellerimden kaymasına izin
verdim ve başka bir hayata tutunmaya çalışıyorum!! Seninle evlenip onu
geride bırakmaya kalbimi bir kenara atmaya çalışıyorum neden buna izin
vermiyorsun!? Sürekli sorular sorup neden unutmama engel
oluyorsun!?"Siwon bu soruyu sorduğuna hayatı boyunca pişman olacağını
hiç düşünmezdi ama pişman olmaya başlamıştı bile... Ne diyeceğini
bilemiyordu Mika'nın gözyaşları yanağından süzülürken gözündeki kızgın
bakışlara anlam veremiyordu?"Siwon_:Mika ben..üzgünüm... benimle
evlenmek için kendini zorluyor musun? kendini mecbur mu
hissediyorsun?"Mika Siwon'un gözlerine bakmadan kafasını salladı. ve
daha sonra konuşmaya başladı."Mika_:evlenmek istemiyorum...Siwon_:onu
seviyorsun dimi? Gözlerimi kapatıp görmemezlikten geldim ama senin onu
sevmene engel olamadım değil mi?Mika_:üzgünüm... eskiden hep seninle
evlenmenin hayallerini kurardım ama birinin gelip bütün hayatımı
ellerine alacağını bilmiyordum... "şimdi Siwon'un da gözyaşları
yanağından süzülüyordu. Mika onu üzmek istemiyordu ama onu sevmeden
onunla evlenmek onu daha çok üzmezmiydi. Neden bu kadar geç kalmıştı
bunu anlamakta neden hiç bir şeyi zamanında yapmıyordu? Siwon
göyaşlarını silip konuşmaya başladı."Siwon_:seni bıraktığımı söylersem
hemen ona mı gidiceksin?Mika_
bugün gidiyor. Ona yetişebilirmiyim
bilmiyorum.Siwon_:git Mika! Artık benimle hiç bir bağın yok seni tamamen
bırakıyorum...Mika_:Si.. SiwonSiwon_:lanet olası kararımdan pişman olup
vazgeçmeden hemen git!!"Mika Siwon'un gözlerine teşekkür edercesine
baktı ve sehpaının üstünde ki bileti alıp koşarak evden çıktı...Mika
arkasına bile bakmadan giderken Siwon yere kapaklanmış ağlıyordu
hayatının aşkını kendi elleriyle başka birine veriyordu...
•••••
"Yunho
bekleme salonunda uçağın kalkış saatini ve Mika'yı bekliyordu. Gelen
geçen herkese bakıyordu belki Mika gelirde onu göremezse diye... ama
gelmiyordu! Mika gelmiycekti! Anons yapılınca Yunho son kez etrafına
baktı ve yavaş adımlarla -yinede son bir şans gelir diye- ilerliyordu...
Girişte bekleyen kadına biletini uzatıyordu ki duyduğu sesle olduğu
yere çivilendi sanki..."Mika_:Yunho-shi! "Yunho arkasına bakmaya
korkuyordu. Mika son kez veda etmek için onu gelinlikle uğurlamaya
gelmiş olamazdı değil mi? Mika bir kez daha onun adını bağırmıştı.
Herkes onalara bakıyordu buna emindi ama önemli değildi..."
Mika_:Yunho-shi!"artık hiç bir şey umurunda değildi. Mika gelmişti!
Yunho korkarak arkasını döndü... ve kocaman bir gülümseme ile Mika'ya
baktı.. gelinlik yoktu sıradan bir kıyafet vardı üstünde ama yinede
harika görünüyordu... Hayat onu tutuyordu işte! Yavaş adımlardan
hızlanarak Mika'ya koştu. Mika'da ona koşuyordu. Birbirlerine
yaklaştıkları zaman durdular... Mika artık Yunho'nun gözlerinin içine
bakıyordu ve kendi gözlerindekileri görmesini istiyordu. "Bilinmeyen"
hiç bir şey kalmamalıydı..."Mika_:gidiyorsun ve beni burda
unutuyorsun... Halbuki bekliyeceğini söylemiştin...Yunho_:üzgünüm...
haklısın daha fazla beklemeliydim..."ikiside gülümseyerek birbirlerine
baktı ve Yunho Mika'yı kendine çekerek sıkıca sarıldı... Mika Yunho'nun
kulağına fısıldayarak konuştu..."Mika_:artık beklemen gerekmiyor...
çünkü ben hiç bir yere gitmiyorum..."Yunho Mika'ya dahada sıkı sarılarak
konuşmaya başladı."Yunho_:Mika bunu hiç söylemedim ama bilmeni isterim
ki Seni Seviyorum... Seni Çok Seviyorum...Mika_:söylemesende bunu
biliyorum bakışlarında ki bütün "BİLİNMEYEN"i görüyorum Yunho-shi...ve
umarım sende benim seni sevdiğimi biliyorsundur... Seni Seviyorum
Yunho-shi..."Yunho Mika'nın gözlerinin içine baktı ve dudaklarını
onunkilerle birleştirdi... Dünya durmuş gibiydi... Kimse yoktu artık
yalnızca ikisi vardı..."
"Yunho 2 gündür evden çıkmıyordu. Deli gb evin içinde
ordan oraya gidiyor Mika'nın vereceği karardan korkuyordu. Ama Yunho
elinden geleni yapmıştı daha ne yapabilirdi ki? tek yapması gereken
beklemekti ve bu onu deli ediyordu... Eşyalarını valize koyarken
sinirden bir kaçını yere fırlattı. küfürler edip lanet okuyordu... Hiç
bir şey yapmadan beklemekten nefret ediyordu!! Daha sonra siniri geçince
duşa girdi... Eğer Mika gelirse ona pis kokmak istemiyordu... Duştan
çıktığı zaman daha sakindi hala beklemek sinirlerini bozuyordu ama sakin
olmaya çalışıyordu. Yere attığı bir kaç parça eşyayı alıp uygun
olanları giydi ve gerisini valize koydu. Her şey hazırdı valizi kapının
yanına bıraktı ve mutfak masına oturup elinde kahve önünde biletle
saatin gelmesini bekledi... Saat gelince kahvesini masaya bıraktı
biletini ve valizinide alıp evden çıktı...
•••••
"Mika
duştan çıkıp üstüne rahat bir şeyler giydi. Ve salona gediği sırada
etrafın nasıl bu kadar dağınık olabileceğini düşündü. Yerde cam
parçaları vardı geçen gün kırdığı sürahinin parçalarıydı bunlar. Her yer
dağınıktı. Bunları nasıl toplayacağını düşündü ama gerek yoktu nasılsa
düğünden sonra Siwon ile ayrı bir eve taşınacaktı. Balayına
gidemiyorlardı çünkü hem Siwon henüz o kadar iyi değildi hem de Mika'nın
işleri vardı. Mutfağa gidip biraz su içmek istedi. O sırada kapı çaldı
gelen Siwon olmalıydı. Hemen kapıyı açtı ve Siwon'u içeri aldı. Salona
doğru gelirken Siwon mayın tarlasına girmiş gb yürüyordu. Kendine uygun
mayınsız bir yer bulunca konuşmaya başladı."Siwon_:Mika bu evin hali ne
böyle? Sen iyi misin?Mika_:biraz dağınık evet üzgünüm.Siwon_:biraz mı?
Etrafına bir baksana savaş çıkmış gb. Bir sorun mu var?Mika_:olanları
deşmeyi bırakta gidelim yoksa kendi düğünümüze geç kalıcaz."Mika
Siwon'un yanında geçip kapıya doğru giderken Siwon bileğinden kavradı.
Neler olduğunu bilmek istiyordu. Biraz sert ve ısrarcı bir sesle
konuştu."Siwon_:burda neler oldu!?"Mika onun hasta olduğunu biliyordu
ama olayları bu kadar deşmesine sinirlenmişti aslında Siwon ya da
Yunho'ya değil kendine kızmıştı. Daha fazla dayanamadı ve ağzına ne
geldiyse söyledi."Mika_:ne mi oldu! Hayatımın ellerimden kaymasına izin
verdim ve başka bir hayata tutunmaya çalışıyorum!! Seninle evlenip onu
geride bırakmaya kalbimi bir kenara atmaya çalışıyorum neden buna izin
vermiyorsun!? Sürekli sorular sorup neden unutmama engel
oluyorsun!?"Siwon bu soruyu sorduğuna hayatı boyunca pişman olacağını
hiç düşünmezdi ama pişman olmaya başlamıştı bile... Ne diyeceğini
bilemiyordu Mika'nın gözyaşları yanağından süzülürken gözündeki kızgın
bakışlara anlam veremiyordu?"Siwon_:Mika ben..üzgünüm... benimle
evlenmek için kendini zorluyor musun? kendini mecbur mu
hissediyorsun?"Mika Siwon'un gözlerine bakmadan kafasını salladı. ve
daha sonra konuşmaya başladı."Mika_:evlenmek istemiyorum...Siwon_:onu
seviyorsun dimi? Gözlerimi kapatıp görmemezlikten geldim ama senin onu
sevmene engel olamadım değil mi?Mika_:üzgünüm... eskiden hep seninle
evlenmenin hayallerini kurardım ama birinin gelip bütün hayatımı
ellerine alacağını bilmiyordum... "şimdi Siwon'un da gözyaşları
yanağından süzülüyordu. Mika onu üzmek istemiyordu ama onu sevmeden
onunla evlenmek onu daha çok üzmezmiydi. Neden bu kadar geç kalmıştı
bunu anlamakta neden hiç bir şeyi zamanında yapmıyordu? Siwon
göyaşlarını silip konuşmaya başladı."Siwon_:seni bıraktığımı söylersem
hemen ona mı gidiceksin?Mika_
bugün gidiyor. Ona yetişebilirmiyim bilmiyorum.Siwon_:git Mika! Artık benimle hiç bir bağın yok seni tamamen
bırakıyorum...Mika_:Si.. SiwonSiwon_:lanet olası kararımdan pişman olup
vazgeçmeden hemen git!!"Mika Siwon'un gözlerine teşekkür edercesine
baktı ve sehpaının üstünde ki bileti alıp koşarak evden çıktı...Mika
arkasına bile bakmadan giderken Siwon yere kapaklanmış ağlıyordu
hayatının aşkını kendi elleriyle başka birine veriyordu...
•••••
"Yunho
bekleme salonunda uçağın kalkış saatini ve Mika'yı bekliyordu. Gelen
geçen herkese bakıyordu belki Mika gelirde onu göremezse diye... ama
gelmiyordu! Mika gelmiycekti! Anons yapılınca Yunho son kez etrafına
baktı ve yavaş adımlarla -yinede son bir şans gelir diye- ilerliyordu...
Girişte bekleyen kadına biletini uzatıyordu ki duyduğu sesle olduğu
yere çivilendi sanki..."Mika_:Yunho-shi! "Yunho arkasına bakmaya
korkuyordu. Mika son kez veda etmek için onu gelinlikle uğurlamaya
gelmiş olamazdı değil mi? Mika bir kez daha onun adını bağırmıştı.
Herkes onalara bakıyordu buna emindi ama önemli değildi..."
Mika_:Yunho-shi!"artık hiç bir şey umurunda değildi. Mika gelmişti!
Yunho korkarak arkasını döndü... ve kocaman bir gülümseme ile Mika'ya
baktı.. gelinlik yoktu sıradan bir kıyafet vardı üstünde ama yinede
harika görünüyordu... Hayat onu tutuyordu işte! Yavaş adımlardan
hızlanarak Mika'ya koştu. Mika'da ona koşuyordu. Birbirlerine
yaklaştıkları zaman durdular... Mika artık Yunho'nun gözlerinin içine
bakıyordu ve kendi gözlerindekileri görmesini istiyordu. "Bilinmeyen"
hiç bir şey kalmamalıydı..."Mika_:gidiyorsun ve beni burda
unutuyorsun... Halbuki bekliyeceğini söylemiştin...Yunho_:üzgünüm...
haklısın daha fazla beklemeliydim..."ikiside gülümseyerek birbirlerine
baktı ve Yunho Mika'yı kendine çekerek sıkıca sarıldı... Mika Yunho'nun
kulağına fısıldayarak konuştu..."Mika_:artık beklemen gerekmiyor...
çünkü ben hiç bir yere gitmiyorum..."Yunho Mika'ya dahada sıkı sarılarak
konuşmaya başladı."Yunho_:Mika bunu hiç söylemedim ama bilmeni isterim
ki Seni Seviyorum... Seni Çok Seviyorum...Mika_:söylemesende bunu
biliyorum bakışlarında ki bütün "BİLİNMEYEN"i görüyorum Yunho-shi...ve
umarım sende benim seni sevdiğimi biliyorsundur... Seni Seviyorum
Yunho-shi..."Yunho Mika'nın gözlerinin içine baktı ve dudaklarını
onunkilerle birleştirdi... Dünya durmuş gibiydi... Kimse yoktu artık
yalnızca ikisi vardı..."
••••• 7 Yıl Sonra •••••
"küçük kız halmoninin kucağından inerken
heyecanlı bir şekilde bağırıp karşıdaki adama koşmaya başladı... Mika
küçük kız koşarken arkasından bağırdı."Yumin_:aaahh!...
oppaa!...Mika_:yavaş Yumin düşüceksin.!"küçük kız hiç umursamandan
karşıdan gelen adama koşuyordu. bBağırarak önünde eğilmiş adamın boynuna
atladığı zaman Yunho sinirli bakışlar atıyordu..."Yumin_:Siwon-shi!!
neden bu kadar geç kaldın... seni halmoni ile tanıştırıcaktım..."Siwon
kucağına atlayan bu küçük kızı kucakladı ve elinden tutup halmoninin
yanına götürürken gülümsedi ve üzgün olduğunu söyledi."Siwon_:üzgünüm
Yumin-shi...işlerim uzun sürdü..."5 yaşında ki küçük kız çocuksu
gülümsemesiyle Siwon'a baktı ve elinden tutup; annesi, babası ve
halmoninin olduğu yere doğru sürüklerken konuştu..."Yumin_:pekala seni
affediyorum Siwon-shi... hadi halmoni ile tanış..."Siwon halmoninin
önüne geldiği zaman kibarca eğildi ve selam verdi Yumin hala elini
tutuyordu ve ışıldayan gözlerle halmoniye bakıp konuştu."Yumin_:işte
halmoni büyüdüğüm zaman evleneceğim adam..."halmoni Yumin'e kocaman
gülümseyip konuşmaya başladı."Halmoni_:gerçekten yakışıklıymış... Onu
başka kızlara kaptırmamalısın Yumin."o sırada Mika Yunho'nun kızdığını
gördü ve Yunho'nun kolunun altına girip gözlerine baktı dudakları ile
onu sevdiğini söyledi..."Yumin_:kesinlikle kaptırmam halmoni o benim...
"Yumin babasına baktı ve üzgün yüzünü gördüğü zaman bir eliylede
babasını tuttu. tabi ki babasını seviyordu ama o babaydı
işte..."Yumin_:Siwon-shi de Yunho-shi de benim!"Mika kızı gb çocukça
dudağını büzdü ve kocasının koluna daha sıkı sarılarak
konuştu."Mika_:ama Yumin... Yunho-shi benim kocam senin baban lütfen onu
benden alma...Yumin_:tamam anne Yunho-shi yi seninle paylaşabilirim ama
Siwon-shi yalnızca benim"küçük kız babasının elini bırakıp Siwon'a
sarıldı.... Halmoni onların bu haline gülüyordu. küçük kız gerçekten çok
şekerdi... Bu sırada arkadan gelen bir sesle küçük kız arkasına döndü
ve kötü kötü baktı..."Yuna_:Siwon-shi yi de benimle paylaşman gerek
Yumin..."Yuna gülümsüyordu ama Yumin gülmüyordu... Yuna onunla
eğleniyordu bunu herkes biliyordu ama Yumin daha 5 yaşındaydı ve bunu
anlayamıyordu... Siwon'un kucağındaydı ve daha sıkı sarılıp konuşmaya
başladı."Yumin_:hayırr!! Kendine başka birini bulmalısın unni! O benimm!
Siwon-shi hadi kaçalım burdan..."küçük kız yere indiği gb Siwon'un
elinden tuttu ve koşmaya başladı... Yuna'da peşlerinden koşuyordu...
Mika ve Yunho halmoninin yanında durmuş birlikte bu kovalamacayı
izlerken birbirlerine bakıp gülümsediler... Şimdi Siwon ve Yuna yerde
Yumin onların üstündeydi... Yunho bir kez daha Yumin'e baktıktan sonra
Mika'ya baktı ve onu alnından uzunca öptü... Yıllar geçmişti onlar
evlenmişti birde çocukları vardı ismi Yumin'di. Kendi isimlerinin baş
heceleriini iç içe geçirimiş bu ismi vermişlerdi 5 yaşındaki şeker
kızlarına... Yunho daha 25 çocuk istiyordu ama daha uzun zaman
birliktelerdi değil mi? 24 çocuk için çok zamanları vardı.... Sonuçta
"Bilinmeyen" hiç bir şey yoktu herşeyi biliyordu! Mika'yı deli gb
sevdiğini.. sonsuza dek birlikte olacaklarını.. tabi 25 çocukla beraber
:p
Not_:Sonunda bitti^^ Çok mutlu olduğumu belirtmek
isterim :pSon bölüm dolayısı ile okuyan herkesin düşünclerini bilmek
istiyorum Lütfen hissettiklerinizi söyleyin^^ Ve bütün hikaye boyunca
sizi en çok etkiyleyen kısmınıda paylaşırsanız sevinirim :pHerkese çok
çok Kamsahamnida^^
--- Yazan: Fatos Sarigül
"küçük kız halmoninin kucağından inerken
heyecanlı bir şekilde bağırıp karşıdaki adama koşmaya başladı... Mika
küçük kız koşarken arkasından bağırdı."Yumin_:aaahh!...
oppaa!...Mika_:yavaş Yumin düşüceksin.!"küçük kız hiç umursamandan
karşıdan gelen adama koşuyordu. bBağırarak önünde eğilmiş adamın boynuna
atladığı zaman Yunho sinirli bakışlar atıyordu..."Yumin_:Siwon-shi!!
neden bu kadar geç kaldın... seni halmoni ile tanıştırıcaktım..."Siwon
kucağına atlayan bu küçük kızı kucakladı ve elinden tutup halmoninin
yanına götürürken gülümsedi ve üzgün olduğunu söyledi."Siwon_:üzgünüm
Yumin-shi...işlerim uzun sürdü..."5 yaşında ki küçük kız çocuksu
gülümsemesiyle Siwon'a baktı ve elinden tutup; annesi, babası ve
halmoninin olduğu yere doğru sürüklerken konuştu..."Yumin_:pekala seni
affediyorum Siwon-shi... hadi halmoni ile tanış..."Siwon halmoninin
önüne geldiği zaman kibarca eğildi ve selam verdi Yumin hala elini
tutuyordu ve ışıldayan gözlerle halmoniye bakıp konuştu."Yumin_:işte
halmoni büyüdüğüm zaman evleneceğim adam..."halmoni Yumin'e kocaman
gülümseyip konuşmaya başladı."Halmoni_:gerçekten yakışıklıymış... Onu
başka kızlara kaptırmamalısın Yumin."o sırada Mika Yunho'nun kızdığını
gördü ve Yunho'nun kolunun altına girip gözlerine baktı dudakları ile
onu sevdiğini söyledi..."Yumin_:kesinlikle kaptırmam halmoni o benim...
"Yumin babasına baktı ve üzgün yüzünü gördüğü zaman bir eliylede
babasını tuttu. tabi ki babasını seviyordu ama o babaydı
işte..."Yumin_:Siwon-shi de Yunho-shi de benim!"Mika kızı gb çocukça
dudağını büzdü ve kocasının koluna daha sıkı sarılarak
konuştu."Mika_:ama Yumin... Yunho-shi benim kocam senin baban lütfen onu
benden alma...Yumin_:tamam anne Yunho-shi yi seninle paylaşabilirim ama
Siwon-shi yalnızca benim"küçük kız babasının elini bırakıp Siwon'a
sarıldı.... Halmoni onların bu haline gülüyordu. küçük kız gerçekten çok
şekerdi... Bu sırada arkadan gelen bir sesle küçük kız arkasına döndü
ve kötü kötü baktı..."Yuna_:Siwon-shi yi de benimle paylaşman gerek
Yumin..."Yuna gülümsüyordu ama Yumin gülmüyordu... Yuna onunla
eğleniyordu bunu herkes biliyordu ama Yumin daha 5 yaşındaydı ve bunu
anlayamıyordu... Siwon'un kucağındaydı ve daha sıkı sarılıp konuşmaya
başladı."Yumin_:hayırr!! Kendine başka birini bulmalısın unni! O benimm!
Siwon-shi hadi kaçalım burdan..."küçük kız yere indiği gb Siwon'un
elinden tuttu ve koşmaya başladı... Yuna'da peşlerinden koşuyordu...
Mika ve Yunho halmoninin yanında durmuş birlikte bu kovalamacayı
izlerken birbirlerine bakıp gülümsediler... Şimdi Siwon ve Yuna yerde
Yumin onların üstündeydi... Yunho bir kez daha Yumin'e baktıktan sonra
Mika'ya baktı ve onu alnından uzunca öptü... Yıllar geçmişti onlar
evlenmişti birde çocukları vardı ismi Yumin'di. Kendi isimlerinin baş
heceleriini iç içe geçirimiş bu ismi vermişlerdi 5 yaşındaki şeker
kızlarına... Yunho daha 25 çocuk istiyordu ama daha uzun zaman
birliktelerdi değil mi? 24 çocuk için çok zamanları vardı.... Sonuçta
"Bilinmeyen" hiç bir şey yoktu herşeyi biliyordu! Mika'yı deli gb
sevdiğini.. sonsuza dek birlikte olacaklarını.. tabi 25 çocukla beraber
:p
Not_:Sonunda bitti^^ Çok mutlu olduğumu belirtmek
isterim :pSon bölüm dolayısı ile okuyan herkesin düşünclerini bilmek
istiyorum Lütfen hissettiklerinizi söyleyin^^ Ve bütün hikaye boyunca
sizi en çok etkiyleyen kısmınıda paylaşırsanız sevinirim :pHerkese çok
çok Kamsahamnida^^
--- Yazan: Fatos Sarigül
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder